Look1st, Then Smile

zaterdag 26 januari 2008
En ja hoor, de dokter kwam bij mijn bedje en gaf toestemming om donderdagochtend te vertrekken. Je kunt je voorstellen dat ik blij was, en Frans natuurlijk ook. Frans is een topper want die heeft de hele week zijn uiterste best gedaan om het mij toch zoveel mogelijk naar mijn zin te maken. Woensdag waren we al een keer stiekem het ziekenhuis uitgeglipt en waren we gezellig een beetje wezen rondtoeren en huurde ook vast een brommertje voor mij zodat ik de volgende dag al meteen kon opstappen en wegscheuren 😉
Donderdagochtend moesten er nog wat formaliteiten rondgemaakt worden maar toen alles in kannen en kruiken was vertrokken wij naar het guesthouse waar Frans al een week sliep. Een geweldig authentiek Thais guesthouse verborgen tussen een jungle van flora.
We zijn naar de markt geweest en hebben heerlijk zitten eten. Daarna zijn we even een internetcafé wezen bezoeken om onze tickets uit te printen voor onze reis naar Phuket. Als we voor de deur van het cafe staan horen we een band spelen die een geweldige Stones” impressie doen. We gaan kijken en zien tot onze verbazing een soort van loods die is omgetoverd in een club met bar, pooltafelen en heus podium. Daar staat een band en de gitarist tovert de een na de andere solo uit zijn gitaar. Om 23:00 houden wij het voor gezien en gaan lekker pitten want zo’n operatie laat toch zijn sporen na.
Als we de volgende dag weer Chiang Mai verkennen krijgen we een telefoontje van Fred die eerder terugkomt van zijn zakenreis en ons graag nog even wil zien voordat we verder reizen. We gaan met Fred naar een restaurant aan het water waar live muziek is en de heerlijkste visgerechten worden geserveerd. We hebben een fantastische avond en gaan op huis aan.

En vanochtend zijn we dan om 7:00 opgehaald door een Tuktuk die ons naar het vliegveld brengt. Als we twee keer een uur hebben gevlogen staan we op Phuket. We worden opgehaald door Sam die voor het resort werkt en onderweg pikken we ook de bazin nog even op die toevallig boodschappen aan het doen is. Als we aankomen in het meest zuidelijke puntje van Phuket zien we een prachtig resort met een zwembad en ook nog eens aan zee maar helaas geen strand. Ons balkon met uitzicht op zee, is evengoed een lust voor het oog, en als we vannacht gaan slapen kunnen we de balkondeuren gewoon openlaten want het is een soort van privé bungalowtje.

dinsdag 29 januari 2008
dat slapen met de balkondeuren open was niet zo’n goed idee want het is ook ‘s nachts hier 30 graden hahahaha.
De eerste ochtend van ons verblijf in het “Ao Kham” resort verloopt vlekkeloos. Een heerlijk ontbijtje na een dipje in het zwembad doet wonderen en al snel hebben we twee scooters gehuurd om op verkenning te gaan. We komen er achter dat Phuket aan de westkant een aantal stranden heeft die wereldberoemd zijn en dus gaan ook wij daar een kijkje nemen, inderdaad treffen we een boulevard met restaurants en bars die ’s avonds een variatie aan vertier bieden en een zeetje dat zo perfect is qua temperatuur, egale zandbodem en diepte dat ik moet denken aan een liedje dat heet “close to perfection”
We huren twee bedjes en twee parasols en installeren ons zodat we een geweldig uitzicht hebben en niet als haringen in een tonnetje zitten. Dit dagje was een succes en op de terugweg hebben wij in Phuket Town heerlijk lokaal gegeten (met zn tweetjes voor 100 THB = 2 euro) als wij terug zijn in het resort nemen we nog een duik in het zwembad en gaan lekker slapen.
De volgende ochtend, zondag 27-01, gaan we weer op de scooter naar het strand en doen we een beetje research om erachter te komen dat we op Patong beach, zo heet het hier, ook een hotel kunnen krijgen voor 17,50 euro p/p p/n dus dat boeken wij vast voor wanneer onze drie dagen in het eerste deel van Phuket (zuid-zuid-oost) er op zitten.
Het is dus inmiddels de 29e en we zijn vandaag in het nieuwe hotel aangekomen, het “Lamai”. Ook hier hebben we beiden een scooter gehuurd en zijn lekker wezen verkennen. Heerlijk gegeten en op de promenade rondgezwalkt, komen we langs een stalletje met een allerliefste dame die allerlei tours aan de man probeert te brengen. Nu is het zo dat hier in Thailand je bijna nooit belazert word en rustig bij zo’n stalletje zaken kunt doen dus we laten ons voorlichten en krijgen een deal die als muziek in de oren klinkt.
We worden 1 feb opgehaald met een busje om vervolgens naar de pier te worden gereden alwaar een schip ligt dat ons naar Koh Ph Phi brengt. Daar krijgen we 3 overnachtingen op een prachtig eiland met een azuur blauw zeetje en een parelwit stand met hutjes en verse vis, en dit alles voor 60 euries terwijl er al prijzen waren gespot van rond het dubbele. Als dat geen verwennerij is . . . . we gaan het afwachten, eerst nog even drie dagen hier op Patong (een beetje Benidorm achtig) genieten van het spektakel.
We hebben het geweldig, eten heerlijk, geven niet te veel geld uit dus ik kan hier wel wennen hehehe.

woensdag 30 januari 2008
we zijn weer en beetje wezen toeren en hebben weer een ander strand bezocht, nog iets zuidelijker van Phuket. Toen we daar aankwamen was het weer een nieuwe verbazing want de boulevard, het strand en de omgeving is nog mooier dan het vorige strand.
We strijken neer het valt ons op dat we hier maar een parasol per twee bedjes krijgen en dat de jongen die ons dit verhuurd niet bereid is om de bedjes uit elkaar te zetten om er een tafeltje tussen te plaatsen. Dit valt tegen want elders worden we zonder vragen zo in de watten gelegd dat dit opeens opvalt, zijn we erg of zijn we erg. We hebben inmiddels een nieuwe uitspraak wanneer we zo waanzinnig in luxe baden en die is “hier kan ik wel aan wennen” het klinkt misschien niet leuk maar we kijken elkaar na een uurtje aan en vinden dat we het elders beter kunnen krijgen en besluiten terug te rijden.
Op weg terug naar onze basis, het Lamai rijden we langs een baai die onze aandacht trekt door de kleur van het zeewater en het resort wat de naam “Meridien” draagt. Nieuwsgierig als we zijn slaan we het pad in en laten ons afzakken naar de baai. Beneden aangekomen staan twee security mannen ons op te wachten waarvan er een met een spiegel die onder auto’s kan kijken dus al met al een beveiligd gebiedje dus. zij vragen ons wat we komen doen. Ik antwoord dat we van plan zijn een hapje te gaan eten in het restaurant en een meeting hebben. Door ons formaat en ontwapenende glimlach krijgen we weinig tegenstand en gaat de slagboom open en kunnen door. Later blijkt dat je hier alleen binnen kan met een reservering of een uitnodiging. De goedkoopste kamer hier kost 13.000 baht (260 euro). Dus het is niet een resort voor ons. Als we heerlijk in het restaurant een lunch hebben genoten gaan we brutaal aan het zwembad liggen en roep ik naar de lifeguard of ik de handdoeken uit mijn kamer moet gebruiken of dat ik van hem een setje krijg. Meteen worden er twee badlakens aangedragen van2 meter in het vierkant en een luttele minuten later dobberen we vrolijk in het zwembad rond.

zondag 13 januari 2008
Nou het is / was vandaag zondag en we hebben vandaag ons portie massages wel gehad. Wij begonnen gisterenavond met een body massage van een uur en moesten 400 baht betalen (8 euro) vanochtend na het ontbijt zijn we richting MBK gegaan en hebben dit gedaan d.m.v. een boot over de rivier die dwars door Bangkok loopt. Daar aangekomen zijn we naar een salon gegaan waar ik eerder was geweest en namen wij een voetmassage van anderhalf uur voor 250 baht (5 euro) toen we naar buiten kwamen keken wij elkaar aan en waren we het erover eens dat we in de mood waren voor nog meer verwennerij dus plakte we er een facial van een uur aanvast voor 700 baht (14 euries). Peeling, scrubbing, mee-eters weg, een maskertje en mn koppie leek weer tien jaar jonger hahahaha. ’s Avonds in de bar even met het thuisfront gebeld via Voipbusters op de laptop, lekker gratis dus en na een biertje heerlijk het mandje in en snurkend de volgende dag in.

maandag 14 januari 2008
09:00 op en heerlijk ontbeten. Toen naar Phantip Plaza want ik wilde graag een gps ontvanger en een flashdrive van 4gb kopen. Allemaal gelukt. Na onze derde dag van shoppen en ronddolen vonden we het wel tijd om een aan het zwembad te gaan zitten met een lekker drankje en een goed boek. Toen we een duik hadden genomen en goed en wel lagen begon het opeens te betrekken en binnen een minuut kwam het met bakken uit de hemel. Vrees niet, dit is niet zoals in Holland brrr en ril ril, maar zelfs de regen is 25 graden. Na een 20 min was het voorbij en lag iedereen gewoon weer op zijn bedje en leek het alsof het nooit geregend had.
Het is nu 10:18 in NL en 16:18 hier in Bangkok. Frans ligt even een tukje te doen want straks gaan wij naar Kousan road, de beroemde “backpackers” straat. Als we die doorgewandeld zijn en iets hebben gegeten zijn we geattendeerd op een adres waar ook een geweldige bodymassage word gegeven maar dan glibberen de dames in olie over je heen. Het zal mij benieuwen 😉

woensdag 16 januari 2008
Weet je nog, maandag toen wij naar die glibberdames gingen? Nou we zijn geweest hahaha en dat is een verhaal apart maar niet voor op papier 😉
Maandagnacht na het olieworstelen zijn we meteen naar bedje gegaan want we moesten vroeg op pad want we hadden een auto gehuurd en gaan naar het noorden.
Dinsdag om 12:00 werd de auto gebracht, een prachtige Toyota Jeep Hilux. We zijn meteen op weg gegaan en ik moet zeggen dat we hier geen TomTom nodig hebben want ik heb een echte FransFrans. Deze moet wel wakker gehouden worden want als hij in slaap valt onderweg, dan rijd je zomaar 150km de tegenovergestelde richting op. Maar een klap op het dashboard en een muziekje aan doet wonderen. We hebben 600km gereden terwijl we er misschien maar 400 hadden hoeven te doen. Maar inmiddels zijn we in Kampheung Phet, wat door ons meteen werd omgedoopt in “campingbed”. We hebben vannacht heerlijk geslapen in het Chakungrao oftewel Het “RiverView Hotel”.
Het ontbijt zit er in, het is 10:00 en we gaan onderweg naar Mae Sot.

donderdag 17 januari 2008
gisterenavond zijn wij aangekomen in het “Centara Mae Sot Hill Resort”. Een prachtig complex met diverse mogelijkheden. Golf, tennis, fitness en veel meer.
Als we de kamer binnenkomen dan worden wij verwelkomt met een cocktail, versiert met een palmblad en bloem. Iedereen is vriendelijk en erg behulpzaam, we hoeven zelf geen kilo te dragen en komen met twee man sterk om de twee tassen die we bij ons hebben naar binnen te dragen.
We zijn laat in de middag aangekomen en Frans laat zich verwennen met een traditionele bodymassage terwijl ik aan het zwembad een stukje lees. We hebben beiden een beetje last van onze maag en gaan vroeg naar bed. Ik word om 5 uur wakker want het is een vervelend zeurderig gevoel en sta op het punt Frans wakker te maken want ik heb veel last. Als ik twee paracetamolletjes inneem val ik weer in slaap. We hebben net ontbeten (alleen maar fruit) en de auto is inmiddels alweer ingepakt om te vertrekken richting Mae Sariang.
Als we onderweg zijn dan valt het op dat er veel bergdorpjes zijn maar weinig mensen. Wel zien we om de 10km een school, keurig uitziend en met wel over de honderd kids. Plotseling zien we een soort van checkpoint charly. Een soort van slalom bezet door militairen en politie. Als we verder rijden krijgen we door waar dit voor is. We zitten natuurlijk pal aan de grens met Birma en aan de kant van de weg en in de dalen reizen dan ook de eerste vluchtelingenkampen. Dit is een uitzicht waar je niet echt vrolijk van word. Als je al die mensen opeen gepakt zien wonend in hutjes zonder ook maar enig comfort dan rijst de vraag waarom wij zo lopen te zeiken als er toevallig een keer geen schone handdoeken zijn of we moeten poepen in een gat in de grond. Als we de kampen voorbij zijn houd opeens de weg op en moeten we door de jungle over de onverharde weg. Plotseling staan we oog in oog met twee enorme olifanten die gemoedelijk langs de kant van de weg wandelen.
Als we aankomen in Mae Sariang staat ons weer een prachtig hotel te wachten. Mooie kamer met uitzicht over de rivier. We gaan een beetje in de rondte kijken en lekker een hapje eten. Aan tafel achter steekt mijn maagpijn de kop weer op en ben ik genoodzaakt met weer paracetamol mijn bedje in te duiken.

vrijdag 18 januari 2008
het is 07:30 als ik wakker word en merk dat mijn maag beter aanvoelt maar toch gevoelig is. Ik ga de straat op en merk dat er al een bedrijvigheid van jewelste heerst in dit kleine dorpje.

Ik kijk op de wekker en zie dat het 4:30 is. De regen klettert tegen de ramen en de slaap wil nog steeds niet komen. Ik sms Frans die ook wakker is en we liggen een beetje te fantaseren over de aankomende dag en reis.
Het is vandaag 11 jan 2008 en als zo, om 07:30 de wekker gaat dan gaat de reis naar Thailand beginnen. Het zit niet mee. Maandag was ik ziek dinsdag ben ik met m’n eigenwijze hoofd toch weer gaan werken om er vervolgens achter te komen dat ik nog steeds een kopie van een verkreukelde krant ben. Ik proest en hoest en voel dat ik nog steeds een beetje koorts heb. Nee van slapen komt niet veel meer. Ik sta op en maak maar weer een boterham en ga voor de zoveelste keer achter mijn computer zitten en maak de site van een vriend af, die eigenlijk geplant stond voor na de vakantie, ook weer meegenomen. Ik zet koffie en ga onder de douche. Als het 08:00 is werp ik mijn scheermesje in mijn reistoilettas en rits hem dicht. Terwijl ik tegen iedereen altijd roep dat de bagage die ik meeneem naar Thailand in een Albert Heijn tasje past, puilt de sporttas die voor me ligt toch weer redelijk uit en trek ik de sluiting van de rits kapot. Dan maar een ringetje van een sleutelbos om hem dicht te trekken.
Om 09:15 staat de auto voor waarin we naar Schiphol worden vervoerd en we kunnen zonder file in een keer doorknallen. Aangekomen bij de balie halen we onze elektronische tickets te voorschijn en worden we ingecheckt. Makkelijk dat je thuis al je stoelen kan uitkiezen he?
Op Schiphol mag tegenwoordig helemaal niet meer worden gerookt en de rebel die ik ben ga stiekem toch op de wc even snel een haaltje doen. We gaan aan boord en om 13:00 gaan we de lucht in. Ik vind dat persoonlijk altijd erg vervelend klinken maar het zei zo. Als ik dit schrijf dan is het 18:10 (Nederlandse tijd) en we gaan zo lekker een bakkie noedels leegslurpen.
Inmiddels hebben wij ons ontbijt ook al naar binnen gewerkt en op het schermpje in de rugleuning van de buurman voor mij staat dat er nog een uur en 6 minuten gevlogen moet worden. Ik ga nu even de tandjes poetsen want ik heb een smaak in mijn mond alsof er een nest jonge vogeltjes in heeft gewoond.