dinsdag 22 januari 2008
we springen meteen een paar dagen vooruit want er is wel het een en ander gebeurd. Als wij vrijdag in de ochtend richting Chiang mai gaan begint na een paar uur mijn maag weer op te spelen en zie mij genoodzaakt weer aan de drugs te gaan. Rond het vroege middaguur komen wij de stad binnenrijden en vervoegen ons in het ziekenhuis. Daar krijg ik te horen dat het best eens een maagzweer zou kunnen zijn. een endoscopie word gemaakt en het blijkt niet mijn maag te zijn maar mijn galblaas. Om 17:00 word ik geopereerd en om 19:00 lig ik uit te slapen, minus galblaas en twee galstenen, ten grootte van riante duiveneieren. De grootste die de chirurg tot op heden had gezien. Ik kom op de I.C.U. te liggen want ik schijn een gevecht te hebben geleverd met diverse ziekenhuismedewerkers omdat ik al draden en zo maar niets vond en die moesten verdwijnen. Ze schijnen mij met z’n 6en vastgehouden te hebben en hebben uiteindelijk gewonnen, gelukkig maar.
Op zondagmiddag mocht ik van de I.C.U. af en werd naar boven gebracht waar ik in een prachtig, soort van appartement terecht kwam. Een grote hotelkamer met extra slaapgelegenheid, magnetron, complete keuken en riant badkamer. Ik heb mijn eigen 6 man sterke staff die de hele dag niets ander doen dan me wassen, voeden, en verzorgen, maar vooral verplegen.
dinsdag 22 januari 2008 de arts is net weer geweest en heeft mijn wonden voorzien van waterproof uiteinden zodat ik lekker kan douchen. Toen ik hem “the million dollar question” wanneer mag ik weg, voorlegde antwoordde hij “maybe Thursday” dus het gaat de goede kant op.